Układanie kostki brukoerj nie może oznaczać chaosu, spontanicznej aktywności i działania bez planu i założeń. Ostateczny efekt uzależniony jest od kilku żelaznych zasad, których trzymanie się stanowi swoisty - nomen omen - fundament pracy brukarza. Oto zestawienie, które powinno stanowić zawsze i bez wyjątku bazę aktywności. Połączenie tych elementów przełoży się na idealne ułożenie materiałów - i efektywne, i efektowne.
Niestety, zdarza się, że brukarstwo i wszelkie prace związane z układaniem płyt bywają obszarem traktowanym dość swobodnie. O ile często bardziej doświadczeni brukarze doskonale wiedzą, jak zaplanować kolejne etapy, ich asystenci czy młodsi pracownicy lubują się w pójściu na brukarski żywioł. To prosta droga do błędów: nieprawidłowego ułożenia kostki, nierówności na łączeniach czy kosztownych pomyłek, które wymagają nieraz układania materiałów od nowa. By tego uniknąć wystarczy trzymać się kilku żelaznych reguł pracy.
Opracowanie projektu realizacji
Układanie kostki według wyczucia - bez precyzyjnego wytyczenia ciągów - to koszmarny błąd brukarski. Podstawową czynnością - i to niezależnie od doświadczenia - musi być nie tylko przygotowanie wizualnego projektu, ale też oznaczenie ich w miejscu realizacji. W ten sposób uda się nie tylko przyspieszyć pracę, ale również ją zoptymalizować. Dotyczy to chociażby oszacowania, jaka ilość kostki brukowej czy płyt betonowych potrzebna jest w danym przypadku.
Przygotowanie podbudowy pod kostkę
To etap czasochłonny i lekceważony. Niepotrzebnie - właściwie opracowana podbudowa pod kostkę brukową pozwoli znacznie przyspieszyć późniejszy etap pracy. Stanowić powinna podstawę jakichkolwiek działań. To fundament, bez którego trudno o efektywną pracę - choć na pozór wydaje się być uciążliwym problemem, dokładność i precyzja podczas przygotowań przekłada się na późniejszą realizację pracy. Wystarczy dobrze dobrać grubość kruszywa, właściwie zagęścić teren pod kostkę i zwrócić uwagę na uwarunkowania terenowe, a praca będzie zdecydowanie szybsza. Dotyczy to szczególnie optymalnych proporcji pomiędzy poszczególnymi warstwami podsypki i kruszywa.
Trzymanie się założeń architektonicznych
Fundamentalną zasadą dobrego brukarza musi być konsekwencja. Dotyczy to także przyjętych założeń. Nadmierna elastyczność i swoista zgoda na odejścia od normy wydaje się być małym grzeszkiem, ale w praktyce wpłynie fatalnie na ostateczny efekt. Jak wygląda to w praktyce? Wystarczy, by brukarz zaczął ignorować detale takie jak:
- dbałość o jednolite odstępy między elementami
- akceptacja uszkodzeń krawędziowych
- milimetrowe nierówności płaszczyzny.
Choć wydaje się, że znaczą one niewiele, są ważne dla całokształtu. Często odejście od tej zasady wynika ze zmęczenia brukarza. Warto w tym kontekście wykorzystywać urządzenia do pracy brukarskiej - np. Mickey 155. Ich możliwości umożliwiają bardziej koncepcyjne podejście do realizacji, a zarazem - zadbanie o perfekcyjną precyzję.
Profilowanie powierzchni
To zasada, która powinna przyświecać przede wszystkim młodszym i niedoświadczonym brukarzom. Starsi doskonale wiedzą, jak ważne dla całokształtu jest nie tylko samo ułożenie trasy, ale jej profilowanie - wytyczanie spadków czy nierówności tak, by nie doszło do utrzymywania się wody na powierzchni. Warto w tym kontekście wcześniej dokonać niwelacji terenu i przeanalizować, jak zoptymalizować trasę pod tym kątem.
Odpowiedni dobór materiałów
Kostka kostce nierówna - ważną zasadą dla brukarzy jest jej dopasowanie do konkretnego zadania, a nie traktowanie każdego ciągu w sposób uniwersalny. Uwzględnić trzeba np. to, czy daną trasą poruszać będą się wyłącznie piesi, czy również samochody. Trzeba pamiętać, że materiały się bardzo różnią. Kostka pod ciągi piesze może mieć tylko 4 cm grubości, ale jeśli już będzie naturalnym podjazdem dla auta, musi być dwukrotnie grubsza. Stąd tak istotne jest wspomniane wcześniej prawidłowe zaplanowanie każdego detalu na tworzonych ciągach komunikacji.
